(ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2010 - ÔÅÕ×ÏÓ 61)
Αριθμός απόφασης: ΑΠ 1745/2009
Τμήμα: Τμήμα ΣΤ΄ (ποιν.)
Πρόεδρος: -
Εισηγητής: Ι. Παπαδόπουλος
In dubio pro reo˙ όταν υπάρχει αμφισβήτηση ως προς τον ακριβή χρόνο τέλεσης του εγκλήματος, επιλέγεται εκείνος ο χρόνος που ευνοεί το χαρακτηρισμό της πράξης ως πλημμελήματος. Αποπλάνηση παιδιού˙ κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια.
Άρθρα: 339 παρ. 1, 342 ΠΚ.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Θεμελιώδες αξίωμα του ποινικού συστήματος αποτελεί η αρχή in dubio pro reο, η οποία αντανακλά και εις τους λόγους εξαλείψεως του αξιοποίνου ως είναι η παραγραφή. Συνεπώς, εφ' όσον ο χρόνος τελέσεως του εγκλήματος εμπίπτει εντός χρονικού διαστήματος, που δεν εξειδικεύεται, αι αμφιβολίαι ως προς τον ακριβή χρόνον τελέσεως του εγκλήματος, που επιδρά εις τον χαρακτηρισμόν αυτού ως κακουργήματος ή πλημμελήματος και επομένως εις την παραγραφήν, ερμηνεύονται υπέρ του κατηγορουμένου, συμφώνως προς την αρχήν in dubio pro reo και θεωρείται ως χρόνος τελέσεως το χρονικόν διάστημα, κατά το οποίον τούτο αποτελεί πλημμέλημα και το αξιόποινον έχει υποκύψει εις την παραγραφή (Α.Π. 1264/2005 Πραξ Λογ ΠΔ 2005 σελ. 407, Χωραφά, Ποιν. Δίκ., Έκδ. 9η, τόμ. α΄, σελ. 435).
Εις την προκειμένην περίπτωσιν το αναιρεσιβληθέν βούλευμα απέρριψε την έφεσιν του κατηγορουμένου και επεκύρωσε το πρωτόδικον βούλευμα, που παρέπεμψεν αυτόν εις το ακροατήριον, διά να δικασθή διά το κακούργημα της αποπλανήσεως κατ' εξακολούθησιν παιδίσκης συμπληρωσάσης το 10ον όχι όμως και το 13ον έτος της ηλικίας της. Κατά το διατακτικόν του άπασαι αι μερικώτεραι πράξεις είχον τελεσθή από 15/8/2003 έως 21/9/2003, οπότε λόγω συμπληρώσεως υπό της παθούσης του 13ου έτους της ηλικίας της, η πράξις της αποπλανήσεως παιδίσκης έφερε πλημμεληματικόν χαρακτήρα και συνακολούθως το αξιόποινον αυτής είχε εξαλειφθή διά της παραγραφής, λόγω παρελεύσεως πενταετίας από της τελέσεώς της, μη συντρεχούσης περιπτώσεως αναστολής αυτής. Κατ' ακολουθίαν, το Συμβούλιον, εφ' όσον διά του προσβαλλομένου βουλεύματός του δεν έπαυσεν οριστικώς την ποινικήν δίωξιν λόγω παραγραφής, αλλά παρέπεμψε τον κατηγορούμενον εις το ακροατήριον διά την πράξιν αυτήν υπερέβη θετικώς την εξουσίαν του (Α.Π. 48/2006 ΠοινΔικ 2006 σελ. 797 κ.ά.).
Έπισης, το Συμβούλιον υπερέβη θετικώς την εξουσίαν του, διότι παρέπεμψεν επιπροσθέτως τον κατηγορούμενον διά κατάχρησιν ανηλίκου εις ασέλγειαν κατ' εξακολούθησιν, πράξιν φερομένην ως τελεσθείσαν κατά το θέρος του 2003 εις βάρος της αυτής παθούσης. Τούτο δε διότι η πράξις αυτή, προ της αντικαταστάσεως του άρθρου 342 Π.Κ. διά της διατάξεως του άρθρου 24 του ν. 3500/2006, έφερε πλημμεληματικόν χαρακτήρα και ως εκ τούτου το αξιόποινον αυτής, κατά τον χρόνον εκδόσεως του προσβαλλομένου βουλεύματος, είχεν υποκύψει εις την παραγραφήν λόγω παρόδου πενταετίας από της τελέσεως αυτής, μη συντρεχούσης περιπτώσεως αναστολής της.
Επομένως, το προσβαλλόμενον βούλευμα πρέπει να αναιρεθή δι΄ υπέρβασιν εξουσίας κατ' άρθρον 484 παρ. 1 στοιχ. στ΄ Κ.Π.Δ., λόγος αναιρέσεως που λαμβάνεται υπ' όψιν αυτεπαγγέλτως κατ' άρθρον 485 παρ. 3 Κ.Π.Δ. και ακολούθως να παύση οριστικώς η ποινική δίωξις λόγω παραγραφής. πρωτοδίκου βουλεύματος ο κατηγορούμενος παρεπέμφθη διά να δικασθή, ότι εις την Καλαμάταν το θέρος του έτους 2003, διά πλειόνων πράξεων συνιστωσών εξακολούθησιν ενός και του αυτού εγκλήματος, ενήργησεν ασελγείς πράξεις με πρόσωπον που είχε συμπληρώσει τα δέκα, όχι όμως και τα δεκατρία έτη. Συγκεκριμένως δε εις μη εξακριβωθείσας ημερομηνίας κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα ήλθε δέκα φοράς περίπου εις συνουσίαν μετά της Χ., γεννηθείσης την 15/8/1990, η οποία κατά τον ως άνω χρόνον είχε συμπληρώσει τα δέκα όχι όμως και τα δεκατρία έτη της ηλικίας της.
Κατά το εν χρήσει ημερολόγιον η θερινή περίοδος διαρκεί από 22 Ιουνίου έως 21 Σεπτεμβρίου. Εξ άλλου η παθούσα, γεννηθείσα την 15ην Αυγούστου 1990, την 15/8/2003 συνεπλήρωσε το 13ον έτος της ηλικίας της και επομένως από 15 Αυγούστου 2003 και εντεύθεν η αποδιδομένη εις τον κατηγορούμενον πράξις της αποπλανήσεως παιδίσκης έφερε πλημμεληματικόν χαρακτήρα κατά την διάταξιν του άρθρου 339 παρ. 1 στοιχ. γ΄ Π.Κ. Συνεπώς, εφ' όσον η ανωτέρω πράξις φέρεται τελεσθείσα κατ' εξακολούθησιν κατά το θέρος του 2003 και εις μη διακριβωθείσας ημερομηνίας του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, το Συμβούλιον Εφετών έπρεπε, συμφώνως προς την αρχήν in dubio pro reo, να θεωρήση ότι
