(ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009 - ÔÅÕ×ÏÓ 54)
Αριθμός απόφασης: 22/2009
Τμήμα: Τμήμα Δ΄
Πρόεδρος: Π. Πικραμμένος
Εισηγητής: Δ. Γρατσίας
Σε περίπτωση υποβολής, σε ελληνική προξενική αρχή, αιτήματος υπηκόου κράτους που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ζητεί, επικαλούμενος ότι είναι σύζυγος Ελληνίδας που κατοικεί στην Ελλάδα, τη χορήγηση εθνικής θεωρήσεως εισόδου (θεωρήσεως μακράς διαμονής), το αίτημα αυτό μπορεί να απορριφθεί μόνον εφ' όσον η ελληνική προξενική αρχή διαπιστώσει, αιτιολογώντας ειδικώς τη σχετική κρίση της, είτε ότι ο αλλοδαπός δεν διάγει πλέον κοινό συζυγικό βίο με την Ελληνίδα σύζυγό του, είτε ότι ο γάμος συνήφθη με κύριο σκοπό την καταστρατήγηση των διατάξεων περί εισόδου και διαμονής αλλοδαπών, είτε, τέλος, ότι την απόρριψη του αιτήματος επιβάλλουν συγκεκριμένοι και επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Τέτοιος, πάντως, επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί, κατ` αρχήν, να συναχθεί εκ μόνου του γεγονότος ότι ο αλλοδαπός είχε, προ της τελέσεως του γάμου του με Ελληνίδα υπήκοο, εισέλθει στην Ελλάδα χωρίς να είναι εφοδιασμένος με νόμιμη θεώρηση εισόδου.
Άρθρα: 15 ν. 3068/2002, 6, 61 ν. 3386/2005, 5 παρ. 1, 9 παρ. 1, 21 παρ. 1, 25 παρ. 1 Σ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
[…]
5. Επειδή, από τις διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 3068/2002 προκύπτει ότι αίτηση ακυρώσεως, στρεφόμενη κατά πράξεως απορρίψεως αιτήματος χορηγήσεως θεωρήσεως εισόδου στην Ελλάδα, η οποία έχει εκδοθεί κατ' εφαρμογή διατάξεων του κοινοτικού δικαίου, υπάγεται στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ουδεμία δε ασκεί ως προς το ζήτημα αυτό επιρροή το λογικώς επόμενο ζήτημα κατά πόσον η Διοίκηση ορθώς ή εσφαλμένως εφήρμοσε στη συγκεκριμένη περίπτωση τις διατάξεις αυτές (πρβλ. ΣτΕ 648-649/1997, Ολομελείας). […]
7. Επειδή, εν όψει των εκτεθέντων στην προηγουμένη σκέψη, διοικητικές πράξεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Άμστερνταμ (ήτοι μετά την 1.5.1999), αφορούν χορήγηση σε αλλοδαπό θεωρήσεως εισόδου στην Ελλάδα και έχουν εκδοθεί κατ' επίκληση διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν ή διατάξεων που θεσπίσθηκαν από κοινοτικά όργανα προς περαιτέρω ανάπτυξη του κεκτημένου Σένγκεν, συνιστούν πράξεις εκδοθείσες κατ' εφαρμογή διατάξεων του κοινοτικού δικαίου. Εξ άλλου, όπως ήδη εξετέθη στη δεύτερη σκέψη, η προσβαλλομένη με την κρινομένη αίτηση πράξη έχει εκδοθεί κατ' επίκληση των άρθρων 5 και 15 της κυρωθείσης με τον ν. 2514/1997 Συμβάσεως Εφαρμογής της Συμφωνίας Σένγκεν, η οποία περιλαμβάνεται, κατά τα εκτεθέντα στην έκτη σκέψη, στο κεκτημένο Σένγκεν. Εν όψει τούτου, καθώς και του χρόνου εκδόσεως της προσβαλλομένης πράξεως, η υπό κρίση αίτηση αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας και τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. […]
10. Επειδή, από τις παρατεθείσες στην προηγουμένη σκέψη διατάξεις του ν. 3386/2005 και, ιδίως, από τα οριζόμενα στα άρθρα 6 παράγραφος 4 και 61 του νόμου τούτου, συνάγεται ότι σε περίπτωση υποβολής, σε ελληνική προξενική αρχή, αιτήματος, με το οποίο αλλοδαπός, υπήκοος κράτους που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ζητεί τη χορήγηση θεωρήσεως εισόδου στο ελληνικό έδαφος, επικαλούμενος ότι είναι σύζυγος Ελληνίδας που κατοικεί στην Ελλάδα, η ελληνική προξενική αρχή, αφού ελέγξει τα στοιχεία που προσκομίζει ο ενδιαφερόμενος προς απόδειξη του γάμου του με Ελληνίδα, οφείλει, κατ` αρχήν, να θεωρήσει ότι, εν όψει του υφισταμένου γάμου, το αίτημα υποβάλλεται προκειμένου να διασφαλισθεί η κοινή διαβίωση των συζύγων στην Ελλάδα και ότι, επομένως, το αίτημα τούτο αφορά στη χορήγηση θεωρήσεως μακράς διαμονής (εθνικής θεωρήσεως), το οποίο, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 18 της Συμβάσεως Εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, κρίνεται επί τη βάσει των σχετικών εθνικών διατάξεων. Επομένως, για να θεωρηθεί ότι αίτημα, όπως το ανωτέρω, έχει ως αντικείμενο τη χορήγηση θεωρήσεως βραχείας (τριμήνου) διαμονής (θεωρήσεως Σένγκεν) και να κριθεί, από την ελληνική προξενική αρχή, επί τη βάσει των διατάξεων που εντάσσονται στο κεκτημένο του Σένγκεν και στη μεταγενέστερη της Συνθήκης του Άμστερνταμ ανάπτυξή του, πρέπει τούτο να προκύπτει αναμφιλέκτως, είτε από το περιεχόμενο του εν λόγω αιτήματος, είτε από την κατ' άλλο τρόπο ρητώς δηλωθείσα βούληση του αιτουμένου τη θεώρηση αλλοδαπού, είτε από το σύνολο των περιστάσεων.
11. Επειδή, από τον συνδυασμό των άρθρων 5 παράγραφος 1, 9 παράγραφος 1 και 21 παράγραφος 1 του Συντάγματος, με τα οποία κατοχυρώνεται η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, διασφαλίζεται το απαραβίαστο της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του ατόμου και τίθεται υπό την προστασία του Κράτους ο γάμος και η οικογένεια, συνάγεται ότι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έχουν όχι μόνον το δικαίωμα να επιλέξουν αλλοδαπό (-ή) σύζυγο, αλλά και το δικαίωμα να εξασφαλίσουν κοινή, με τον (την) αλλοδαπό (-ή) σύζυγό τους, διαβίωση στην Ελλάδα (βλ. ΣτΕ 485/1999 επταμελούς, 1679/2001, 3045/2002, 1906/2003 κ.ά.). Ερμηνευόμενες υπό το πρίσμα των ανωτέρω συνταγματικών διατάξεων, οι παρατεθείσες στην ένατη σκέψη διατάξεις των άρθρων 6 παράγραφος 1 και 61 του ν. 3386/2005 έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση υποβολής, σε ελληνική προξενική αρχή, αιτήματος υπηκόου κράτους που δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος ζητεί, επικαλούμενος ότι είναι σύζυγος Ελληνίδας που κατοικεί στην Ελλάδα, τη χορήγηση εθνικής θεωρήσεως εισόδου (θεωρήσεως μακράς διαμονής), το αίτημα αυτό μπορεί να απορριφθεί μόνον εφ' όσον η ελληνική προξενική αρχή διαπιστώσει, αιτιολογώντας ειδικώς τη σχετική κρίση της, είτε ότι ο αλλοδαπός δεν διάγει πλέον κοινό συζυγικό βίο με την Ελληνίδα σύζυγό του, είτε ότι ο γάμος συνήφθη με κύριο σκοπό την καταστρατήγηση των διατάξεων περί εισόδου και διαμονής αλλοδαπών, είτε, τέλος, ότι την απόρριψη του αιτήματος επιβάλλουν συγκεκριμένοι και επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, λόγω της συνδρομής των οποίων καθίσταται ανεκτός (λαμβανομένων υπ' όψιν και των ορίων που χαράσσει συναφώς η κατοχυρούμενη στο άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητας) ο περιορισμός του συνταγματικώς κατοχυρωμένου δικαιώματος της Ελληνίδας συζύγου του αλλοδαπού να συμβιώσει μαζί του. Τέτοιος, πάντως, επιτακτικός λόγος δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί, κατ` αρχήν, να συναχθεί εκ μόνου του γεγονότος ότι ο αλλοδαπός είχε, προ της τελέσεως του γάμου του με Ελληνίδα υπήκοο, εισέλθει στην Ελλάδα χωρίς να είναι εφοδιασμένος με νόμιμη θεώρηση εισόδου. […]
(Δέχεται την αίτηση)
