Με την παρ. 5 του άρθρου 19 ν. 489/1976, που προστέθηκε με το άρθρο 5 παρ. 3 του π.δ. 264/1991 και αποτελεί υλοποίηση της υπ' αριθ. 84/5/ΕΟΚ αρ. 1 παρ. 44 εδ. α' Οδηγίας, ορίζονται τα ακόλουθα: «Η αποζημίωση του Επικουρικού Κεφαλαίου περιορίζεται στη συμπλήρωση του ποσού που υποχρεούται να καταβάλει ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης για την αυτή αιτία στο ζημιωθέντα». Με την πιο πάνω διάταξη καθιερώνεται ο επικουρικός χαρακτήρας της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου, με την έννοια ότι στο μέτρο που ο παθών και γενικά ο δικαιούχος από τη διαπραχθείσα αδικοπραξία δικαιούται να καλύψει τη ζημία του από ασφαλιστικό ταμείο ή άλλο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης επέρχεται ισόποση απαλλαγή του Επικουρικού Κεφαλαίου. Με τη ρύθμιση αυτή του νόμου εκτοπίζεται η εφαρμογή της ΑΚ 930 παρ. 3, στην περίπτωση που αυτή θα ήταν εφαρμοστέα, και η οποία προβλέπει την αθροιστική απόληψη της αποζημίωσης από το Επικουρικό Κεφάλαιο, το οποίο την οφείλει στον δικαιούχο με βάση το άρθρο 19 του ν. 489/1976 και την παροχή της οποίας για την ίδια αιτία οφείλει στον δικαιούχο ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης.
Για την εφαρμογή όμως της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 5 ν. 489/1976 προϋποτίθεται θεμελίωση σε βάρος ασφαλιστικού ταμείου ή άλλου οργανισμού κοινωνικής ασφάλισης (π.χ. ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΤΕΒΕ κλπ.) υποχρέωσης προς παροχή στο δικαιούχο. Συνεπώς, σε μια τέτοια περίπτωση, εφόσον προβάλλεται σχετικός ισχυρισμός από το εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο περί συνδρομής των όρων του άρθρου 19 παρ. 5 του ν. 489/1976, πρέπει να γίνεται αφαίρεση από την οφειλόμενη από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωση, κατά το άρθρο 928 ΑΚ, κάθε ποσού το οποίο για την ίδια αιτία δικαιούται ο δικαιούχος να αξιώσει από το ασφαλιστικό ταμείο ή άλλον οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης.
