(ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 - ÔÅÕ×ÏÓ 52)
Αριθμός απόφασης: ΣτΕ Ολομέλεια
Τμήμα: ΣτΕ Ολομέλεια
Πρόεδρος: Γ. Παναγιωτόπουλος
Εισηγητής: Κ. Ευστρατίου
Η διαφορά που γεννήθηκε από την άσκηση αίτησης ακύρωσης πράξεων που αφορούν στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής νομοθεσίας για τους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, υποτρόφους και μετεκπαιδευομένους υπάγεται στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου. Το Συμβούλιο Επικρατείας δεν μπορεί να διακρατήσει και να εκδικάσει κατ' ουσίαν υπόθεση, η οποία υπάγεται στην ακυρωτική αρμοδιότητα του διοικητικού εφετείου, όταν, ως προς την υπόθεση αυτή, δεν επιτρέπεται η άσκηση εφέσεως ενώπιόν του.
Άρθρα: 34 ν. 1968/1991, 1, 3 παρ. 1, 5Α εδ. α΄ ν. 702/1977
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Επειδή, με την αίτηση αυτή οι αιτούντες, οι οποίοι φέρονται να ασκούν από κοινού τη γονική μέριμνα επί του ανηλίκου υιού τους, αποφοίτου της Γ΄ τάξεως του Γενικού Λυκείου, ζητούν την ακύρωση α) του ενιαίου βαθμολογικού πίνακα του ειδικού μαθήματος του ελευθέρου σχεδίου στις πανελλαδικές εξετάσεις του έτους 2007 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και β) της, κατ' επίκληση του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 3475/2006 (ΦΕΚ Α΄ 146), αρνήσεως της Διευθύνσεως Οργάνωσης και Διεξαγωγής Εξετάσεων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων να χορηγήσει στη δεύτερη αιτούσα αντίγραφο του γραπτού δοκιμίου του υιού της στο ειδικό μάθημα «Ελεύθερο Σχέδιο» στις πανελλαδικές εξετάσεις του έτους 2007, η οποία εκδηλώθηκε με το υπ' αριθ. πρωτ. Φ.251/78567/Β6/20.7.2007 έγγραφο της εν λόγω Υπηρεσίας.
Επειδή, οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούν στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής νομοθεσίας, που διέπει την εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Συνεπώς, η διαφορά που γεννήθηκε από την άσκηση της κρινομένης αιτήσεως κατά των ανωτέρω πράξεων, με την ακύρωση των οποίων οι αιτούντες επιδιώκουν να καταστεί δυνατή η εισαγωγή του υιού τους σε σχολή τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως της προτιμήσεώς του (Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών), υπάγεται στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου.
Επειδή, το άρθρο 34 του ν. 1968/1991 (ΦΕΚ Α΄ 150) ορίζει τα εξής: «1. Στις διοικητικές διαφορές ουσίας ή ακύρωσης αν το διοικητικό δικαστήριο κρίνει ότι στερείται αρμοδιότητας, επειδή η υπόθεση υπάγεται στην αρμοδιότητα άλλου διοικητικού δικαστηρίου ή του Συμβουλίου της Επικρατείας, παραπέμπει την υπόθεση στο δικαστήριο αυτό. Η απόφαση περί παραπομπής είναι υποχρεωτική για το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση εφ' όσον τούτο είναι ισόβαθμο ή κατώτερο του παραπέμποντος. Το αυτό ισχύει και για το Συμβούλιο της Επικρατείας, όταν κρίνει ότι το ενώπιόν του εισαγόμενο ένδικο μέσο ανήκει στην αρμοδιότητα άλλου διοικητικού δικαστηρίου. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι υποχρεωτική για το δικαστήριο στο οποίο γίνεται η παραπομπή. Στις ακυρωτικές υποθέσεις, για τις οποίες προβλέπει ειδικώς το άρθρο 1 του ν. 702/1977, το Συμβούλιο της Επικρατείας, εάν κρίνει ότι η υπόθεση είναι της αρμοδιότητας του διοικητικού εφετείου, μπορεί να παραπέμψει σε αυτό ή να κρατήσει την υπόθεση και να τη δικάσει κατ' ουσίαν. 2. Όταν συντρέχει περίπτωση παραπομπής κατά την προηγούμενη παράγραφο, η κρίση περί της νομιμοποιήσεως ή παραστάσεως των διαδίκων ή των πληρεξουσίων, περί της καταβολής τελών και παραβόλου και γενικώς περί της εγκυρότητας του δικογράφου ή του παραδεκτού του ενδίκου μέσου ανήκει στο αρμόδιο δικαστήριο». Επειδή, κατά την έννοια της διατάξεως του τελευταίου εδαφίου της παρ. 1 του ανωτέρω άρθρου 34 του ν. 1968/1991, το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν μπορεί να κρατήσει και να δικάσει κατ' ουσίαν υπόθεση, η οποία υπάγεται στην αρμοδιότητα του διοικητικού εφετείου κατά το άρθρο 1 του ν. 702/1977, όπως ισχύει, όταν, ως προς την υπόθεση αυτή, δεν επιτρέπεται η άσκηση εφέσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά της αποφάσεως του διοικητικού εφετείου. Ενόψει τούτου, το Δικαστήριο δεν μπορεί να κρατήσει και να δικάσει, περαιτέρω, την κρινόμενη υπόθεση, εφόσον, κατά το άρθρο 5Α εδ. α΄ του ν. 702/1977, οι αποφάσεις των διοικητικών εφετείων, οι οποίες εκδίδονται επί των διαφορών που ανακύπτουν από την εφαρμογή της εκπαιδευτικής νομοθεσίας, όπως είναι, κατά τα προεκτεθέντα, και η προκειμένη, δεν υπόκεινται σε έφεση.
Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να παραπεμφθεί, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 34 του ν. 1968/1991, στο αρμόδιο κατά τόπο, κατά το άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 702/1977, Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Στο δικαστήριο δε αυτό εναπόκειται να κρίνει περί της νομιμοποιήσεως των διαδίκων ή των πληρεξουσίων τους, κατά τα οριζόμενα στην παρ. 2 του ως άνω άρθρου 34 του ν. 1968/1991.
(Απέχει να αποφανθεί οριστικώς επί της κρινομένης αιτήσεως - Παραπέμπει την εν λόγω αίτηση στο ΔΕφΑθ)
