Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητοί Συνάφελφοι,
Έχουν περάσει εννέα (9) μήνες από τότε που έφυγε από κοντά μας ο Γιάννης Μανωλεδάκης και οι συνεχιζόμενες εκδηλώσεις στη μνήμη του, όπως η διημερίδα που αρχίζει σήμερα, επιβεβαιώνουν αυτό που είπε σε άλλη δημόσια εκδήλωση-αφιέρωμα στη μνήμη του Γιάννη Μανωλεδάκη, ο άμεσος μαθητής και μετέπειτα εκλεκτός συνάδελφός του, Νίκος Παρασκευόπουλος, ότι «το σύμβολο
που ταιριάζει στον Γιάννη Μανωλεδάκη είναι ο φάρος». Ο φάρος, όπως σημειώνει εύστοχα ο Νίκος Παρασκευόπουλος, «δεν χάνεται ακόμη και όταν ένας διακόπτης κλείσει απότομα το ρεύμα. Παραμένει στους χάρτες σημείο
αναφοράς, δείκτης προσανατολισμού και πορείας, πηγή καλής ελπίδας». Ο φάρος αυτός, κατά τον Παρασκευόπουλο -και σ' αυτό πιστεύω ότι συμφωνούμε όλοι όσοι ευτυχήσαμε να βρεθούμε κοντά στο Γιάννη Μανωλεδάκη, «δεν έσβησε, υπάρχει πάντοτε, κόσμημα πολιτισμού πανέμορφο».
Δυστυχώς, απότομα και απροσδόκητα, έκλεισε τον περασμένο Ιούνιο ο φωτοδότης διακόπτης της ζωής του Γιάννη Μανωλεδάκη και εμείς οι φίλοι του, οι μαθητές του, οι συνεργάτες και συνάδελφοί του και-πολύ περισσότερο- η αγαπημένη οικογένειά του, χάσαμε έναν πολύτιμο άνθρωπο με υψηλό πνευματικό και ηθικό ανάστημα, που πλούτιζε και ομόρφαινε τη ζωή μας με την ευρυμάθεια, τη σοφία και την καλοσύνη του.
Ο Γιάννης Μανωλεδάκης, αν δεν κοβόταν πρόωρα το νήμα της ζωής του, θα είχε πολλά ακόμη να προσφέρει με τις δημόσιες παρεμβάσεις του, όπως το είχε πράξει πολλές φορές στο παρελθόν, προς αυτούς που διαχειρίζονται ή/και επηρεάζουν τις τύχες μας, ιδίως στην παρούσα περίοδο της μεγάλης οικονομικής, κοινωνικοπολιτικής και θεσμικής κρίσης που έχει οδηγήσει τη χώρα μας στο χείλος του κρημνού. Μας παρηγορεί, βέβαια, το γεγονός ότι στην πνευματική κληρονομιά που μας άφησε, ως ασφαλή οδικό χάρτη, μπορούμε να βρούμε πλούσιο υλικό και απαντήσεις σε πολλά από τα καίρια σημερινά ερωτήματά μας.
Ο ομιλών είχε την ευτυχία να συνδεθεί με μία μακροχρόνια φιλία με τον Γιάννη Μανωλεδάκη και
με την Έφη Μανωλεδάκη, η φιλία δε αυτή εμπλουτίστηκε από μία στενή συνεργασία που άρχισε μεταξύ μας πριν από εικοσιπέντε (25) χρόνια, όταν, με έναν μικρό πυρήνα ιδεολόγων-υπέρμαχων της ανάπτυξης στη Βόρεια Ελλάδα,
της πνευματικής αλληλεγγύης μεταξύ των νομικών (δικηγόρων, δικαστών και μελών του διδακτικού προσωπικού των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Θράκης) και με στόχο τη βελτίωση της απονομής της δικαιοσύνης, ιδρύσαμε την Εταιρεία Νομικών Βορείου Ελλάδος, συνδιοργανώτρια της επιστημονικής διημερίδας, που αρχίζει σήμερα.
Από τη συνεργασία μου μαζί του στην ίδρυση της Εταιρείας Νομικών Βορείου Ελλάδος και στη μετέπειτα πορεία της αντιλήφθηκα ότι η συμμετοχή του σ' αυτό το εγχείρημα δεν αποτελούσε γι' αυτόν μία πράξη απλής διάθεσης του ελεύθερου χρόνου του, αλλά ήταν μία κίνηση έμπρακτης αντίδρασης στο εσωστρεφές δόγμα «άλλο θεωρία και άλλο πράξη», που ο ίδιος πρέπει να γνώριζε ότι πρέσβευαν κάποιοι συνάδελφοί του. Όπως έγραψε αργότερα, κατά την επέτειο των δεκαπέντε (15) χρόνων από την ίδρυση της Εταιρείας Νομικών Βορείου Ελλάδος: «Οι θεωρητικοί και δάσκαλοι του δικαίου έχουν απόλυτη ανάγκη από την επαφή τους με νομικούς που εφαρμόζουν το δίκαιο στην πράξη, έτσι ώστε ούτε οι ερμηνείες τους να είναι ανεδαφικές, ούτε η διδασκαλία τους άγονη και άνευ ουσιαστικού αντικειμένου. Αλλά και οι λειτουργοί της πράξης έχουν απόλυτη ανάγκη από την επαφή με τη θεωρία, διαρκώς και σε μία “διά βίου εκπαίδευση”, αφού ο δικαστικός και δικηγορικός λόγος είναι λόγος επιστημονικός και “νομιμοποιείται» μόνον όταν έχει επιστημονική θεμελίωση”.
Με αυτές τις σοφές σκέψεις του Γιάννη Μανωλεδάκη, που θεωρώ πως βρίσκουν τη δικαίωσή τους στην επιστημονική διημερίδα, που συνδιοργανώνουν η Εταιρεία Νομικών Βορείου Ελλάδος και οι Τομείς και τα Τμήματα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών των Νομικών Σχολών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, κλείνω τον χαιρετισμό μου και Σας ευχαριστώ.
